مهدی جان
25 دی 1398 توسط مدرسه علمیه حضرت زینب کبری ارومیه
مهدی جان
یک روز در اوج ناامیدی هایمان ، در نهایت استیصال و بی کسی هایمان ، در آخرین نفس های سردمان … تو از راه می رسی …
بر پیکرهای یخ زده مان ، نور می پاشی ، در گوش های مُردگی مان ، امید را زمزمه می کنی ، پیش چشم های کم فروغمان ، زندگی را ترسیم می کنی و با عطر بهاریت ، به ضیافت شکوفه ها و پروانه ها میهمانمان می کنی …
به همین زودی …
به همین نزدیکی …
اللهم_عجل_لوليک_الفرج
