مناجات_شعبانیه
مناجات_شعبانیه
اینکه همه چیز به دست خداست یک سخن گزاف نیست. بلکه یک حقیقت تام و تمام و یک واقعیت غیر قابل تردید است.
متأسفانه بسیاری از مردم اگر هم به زبان اقرار کنند، ولی از رفتار آنها چنین بر می آید که در این مسأله به باور قلبی نرسیده اند.
به دلیل آنکه تا حادثه عجیبی را مانند زنده ماندن یک فرد در زیر آوار می شنوند و یا می بینند، بلا فاصله در کمال بهت و حیرت به یاد خدا می افتند و با حالتی از اخلاص به قدرت لا یتناهی خداوند اعتراف می کنند.
در صورتی که یک مؤمن واقعی در همه جا و برای همه چیز چنین اقرار و باوری را دارد.
زیرا امور عادی روزمره هم در سایه لطف و قدرت او محقق می شود و در واقع همه کاره عالم خداست.
درک این معنی که تأثیر فوق العاده ای در تربیت نفوس و تکامل روحی دارد در مناجات شعبانیه به گویاترین صورت مطرح شده است.
فرازی که امروز از این مناجات نقل کرده ایم خواننده خود را با عبارات لطیف به وادی تسلیم در برابر حق و اقرار به همه کاره بودن خدا می برد، و هیچ بودن انسان را در برابر آن قادر مطلق و خالق بی همتا به تصویر می کشد.
عارف کامل و استاد مسلم علوم الهی آیت الله العظمی امام خمینی (ره) در بیاناتشان به این نکته اساسی در مناجات شعبانیه اشاره کرده و فرموده اند:
مناجات_شعبانیه از مناجات هایی است که اگر انسان دنبالش برود و فکر در او بکند، انسان را به یک جایی می رساند.
آن کسی که این مناجات را گفته و همه ائمه هم به حسب روایت می خواندند، آنهایی بودند که وارسته از همه چیز بودند.
برای اینکه می بیند خودش هیچ نیست و هر چه هست نقص است و هر چه کمال است از اوست، خودش چیزی ندارد هیچ یک چیزی ندارند، انبیا هم هیچی نداشتند.
همه هیچ اند و اوست فقط….»
مدرسه علمیه حضرت زینب کبری” سلام الله علیها ” ارومیه
