حدیث روز
15 بهمن 1398 توسط مدرسه علمیه حضرت زینب کبری ارومیه
امام صادق علیه السلام:
إِنَّ الْعَبْدَ إِذَا کَثُرَتْ ذُنُوبُهُ وَ لَمْ یَکُنْ عِنْدَهُ مِنَ الْعَمَلِ مَا یُکَفِّرُهَا ابْتَلَاهُ بِالْحُزْنِ لِیُکَفِّرَهَا
زمانی که گناهان بنده بسیار شود و عمل نیکی نداشته باشد که گناهان او را جبران کند، خدا او را به اندوه در دنیا گرفتار می کند تا کفاره گناهان او شود.
کافی، ج۲، ص۴۴۴
پس اگر چنین کرد (خوب است) وگرنه بدنش را #بیمار می کند تا گناهانش را بپوشاند،
پس اگر چنین کرد [خوب است] و اِلاّ هنگام مرگش بر او سخت می گیرد تا به این وسیله گناهانش پاک شود،
پس اگر چنین نمود [خوب است] وگرنه او را در #قبر ش عذاب می کند تا اینکه در روز قیامت که خدا را ملاقات می کند، در حالی ملاقاتش کند که چیزی از گناهانش که بخواهد بر ضرر او گواهی دهد باقی نمانده باشد.
بحارالأنوار، ج۵، ص۳۱۵