میان تلخی این روزگار ، مهدی جان
دلم هوای تو کرده بگو چه چاره کنم؟
مدرسه علمیه حضرت زینب کبری” سلام الله علیها ” ارومیه
بسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحیم
الهی عَظُمَ الْبَلاَّءُ وَبَرِحَ الْخَفاَّءُ وَانْکَشَفَ الْغِطاَّءُ وَانْقَطَعَ الرَّجاَّءُ وَضاقَتِ الاْرْضُ وَمُنِعَتِ السَّماَّءُ واَنْتَ الْمُسْتَعانُ وَاِلَیْکَ الْمُشْتَکی وَعَلَیْکَ الْمُعَوَّلُ فِی الشِّدَّهِ وَالرَّخاَّءِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ اُولِی الاْمْرِ الَّذینَ فَرَضْتَ عَلَیْنا طاعَتَهُمْ وَعَرَّفْتَنا بِذلِکَ مَنْزِلَتَهُمْ فَفَرِّجْ عَنّا بِحَقِّهِمْ فَرَجاً عاجِلا قَریباً کَلَمحِ الْبَصَرِ اَوْ هُوَ اَقْرَبُ یا مُحَمَّدُ یا عَلِیُّ یا عَلِیُّ یا مُحَمَّدُ اِکْفِیانی فَاِنَّکُما کافِیانِ وَانْصُرانی فَاِنَّکُما ناصِرانِ یا مَوْلانا یا صاحِبَ الزَّمانِ الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ اَدْرِکْنی اَدْرِکْنی اَدْرِکْنی السّاعَهَ السّاعَهَ السّاعَهَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمین بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطّاهِرینَ
مدرسه علمیه حضرت زینب کبری” سلام الله علیها ” ارومیه
پذیرش دین تاوان دارد.
وقتی از خبر سوختن زنی در تاریخ میسوزی، وقتی ذوب میشوی در علی، باید منتظر باشی مثل آنها غربتت به چشم بیاید. دیوانگی مجنون، سهم عشق به لیلی بود
محرومیت هم سهم عشق به على است.
رسم دنیا این گونه است.
خیلی چیزها تا باهم تناسب نداشته باشند، کنار هم تعریفی ندارند..
راکب و مركوب. خالق و مخلوق، عاشق و معشوق.
دم زدن از علی، جگری چون جگر حمزه می خواهد. دلی به پهنای آسمان، صبری به اندازه صبر على در احد وقتی چشمش به شهدا افتاد. در مقابل سوختن گلش وقتی دوره اش کرده بودند. در آن شب تاریک وقتی با دستان خیبرگشا تکه دیگری از خودش را در دل خاک پنهان کرد.
شیعه بودن تاوان دارد.
ابوذر در زبذه، میثم تمار در زندان، مالک اشتر آواره بیابان های مصر، مقداد، سلمان، صعصعة بن صوحان، جندب بن عبدالله و….
شیعه تافته جدا بافته است. تقديرش با همه فرق می کند. مثل ده سالکی علی عقایدش را به سخره می گیرند.. بوی خطر که مشموم می شود، تنهایش می گذارند
و تنهایش می گذارند،
و تنهایش می گذارند
تاریکی شب، سجاده پهن روبه قبله، نخلستان، چاه، مناجات های پرسوز، مونس هر شبش می شود.
وقتی صاحب نفسی چون کمیل را می جوید، افشای راز دل می کند، از تنهایی می گوید؛ از غربت؛ از مرگی که انتظارش را می کشد.
هرکس تشیع را قبول کرد، باید آماده انواع محرومیت ها باشد.
نهج البلاغه، حکمت ۱۱۱ و ۱۲)
بسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحیم
الهی عَظُمَ الْبَلاَّءُ وَبَرِحَ الْخَفاَّءُ وَانْکَشَفَ الْغِطاَّءُ وَانْقَطَعَ الرَّجاَّءُ وَضاقَتِ الاْرْضُ وَمُنِعَتِ السَّماَّءُ واَنْتَ الْمُسْتَعانُ وَاِلَیْکَ الْمُشْتَکی وَعَلَیْکَ الْمُعَوَّلُ فِی الشِّدَّهِ وَالرَّخاَّءِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ اُولِی الاْمْرِ الَّذینَ فَرَضْتَ عَلَیْنا طاعَتَهُمْ وَعَرَّفْتَنا بِذلِکَ مَنْزِلَتَهُمْ فَفَرِّجْ عَنّا بِحَقِّهِمْ فَرَجاً عاجِلا قَریباً کَلَمحِ الْبَصَرِ اَوْ هُوَ اَقْرَبُ یا مُحَمَّدُ یا عَلِیُّ یا عَلِیُّ یا مُحَمَّدُ اِکْفِیانی فَاِنَّکُما کافِیانِ وَانْصُرانی فَاِنَّکُما ناصِرانِ یا مَوْلانا یا صاحِبَ الزَّمانِ الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ اَدْرِکْنی اَدْرِکْنی اَدْرِکْنی السّاعَهَ السّاعَهَ السّاعَهَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمین بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطّاهِرینَ
مدرسه علمیه حضرت زینب کبری” سلام الله علیها ” ارومیه
باسمه تعالی
برنامه ریزی برای برگزاری مراسمات محرم
باحضورطلاب جهادی و کادر حوزه علمیه حضرت زینب “سلام الله علیها"ارومیه
مدرسه علمیه حضرت زینب کبری” سلام الله علیها ” ارومیه
