استغفار
برای_دفع_بلا_استغفار_کنید
وحَكَى عَنْهُ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ الْبَاقِرُ (علیه‌السلام) أَنَّهُ (علیه‌السلام) قَالَ: كَانَ فِي الْأَرْضِ أَمَانَانِ مِنْ عَذَابِ الله وقَدْ رُفِعَ أَحَدُهُمَا، فَدُونَكُمُ الْآخَرَ، فَتَمَسَّكُوا بِهِ؛ أَمَّا الْأَمَانُ الَّذِي رُفِعَ فَهُوَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله)، وأَمَّا الْأَمَانُ الْبَاقِي فَالاسْتِغْفَارُ؛ قَالَ الله تَعَالَى “وما كانَ الله لِيُعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فِيهِمْ وما كانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ".
امام محمد باقر از آن حضرت (امیرالمؤمنین علیهماالسلام) نقل می‌كند كه فرمود:
بر روى زمين مردم را از عذاب خدا، دو چيز مايه امان بود: يكى از آن دو برداشته شد و ديگرى برجاست آنرا بگيريد و بدان تمسك جوييد. آن امان كه برداشته شد رسول الله (صلى الله عليه وآله) بود. وآن امان كه برجاى ماند، استغفار است. خداى تعالى فرمايد: «تا آن گاه كه تو درميانشان هستى، خدا عذابشان نكند وتا آنگاه كه از خدا آمرزش مىطلبند خدا عذابشان نخواهد كرد».
نهج_البلاغه حكمت۸۵
مدرسه علمیه حضرت زینب کبری” سلام الله علیها ” ارومیه
