مدرسه علمیه حضرت زینب کبری" سلام الله علیها " ارومیه

هُوَ المَقصود…
°
آنگاه که غرقِ در دنیا
در تَصَوُّرِ پرواز، به خاك نشسته ای
ناگاه ندا می‌آید
إنّا للّٰه و إنّا إلیهِ راجِعون…
تا زندگی ببخشد…
نفس های مردهٔ شهر را…
تا بگوید: ای انسان مسافری هستی
در راهِ بازگشت به آغوشِ او،
او که همهٔ توست…
تا اندکی تو را از تحیّرِ مه آلودی که
تحفهٔ ظلمتِ دنیاست، برهاند…
که کیستی
به کجا میروی
هدف کدام است…
تا قلبت هم چشم باز کند و ببیند
إنا لله
که تو حتی مال خودت هم نیستی…
تا به باور برسی…
آنگاه لحظه ای در بازار دنیا
نگاهت را از مقصد نمی‌دزدی…
به درهمی،عشق را به حراج نمیگذاری…
چشم میبندی و گذر میکنی…
آنجاست که تپش های قلبت هم ذاکر میشوند…
و در می‌یابی که تو
تا رسیدن به او
یک من
فاصله داری…
•
إلهی!
از خود، بی خودمان کن… ?

هُوَ المَقصود…
°
آنگاه که غرقِ در دنیا
در تَصَوُّرِ پرواز، به خاك نشسته ای
ناگاه ندا می‌آید
إنّا للّٰه و إنّا إلیهِ راجِعون…
تا زندگی ببخشد…
نفس های مردهٔ شهر را…
تا بگوید: ای انسان مسافری هستی
در راهِ بازگشت به آغوشِ او،
او که همهٔ توست…
تا اندکی تو را از تحیّرِ مه آلودی که
تحفهٔ ظلمتِ دنیاست، برهاند…
که کیستی
به کجا میروی
هدف کدام است…
تا قلبت هم چشم باز کند و ببیند
إنا لله
که تو حتی مال خودت هم نیستی…
تا به باور برسی…
آنگاه لحظه ای در بازار دنیا
نگاهت را از مقصد نمی‌دزدی…
به درهمی،عشق را به حراج نمیگذاری…
چشم میبندی و گذر میکنی…
آنجاست که تپش های قلبت هم ذاکر میشوند…
و در می‌یابی که تو
تا رسیدن به او
یک من
فاصله داری…
•
إلهی!
از خود، بی خودمان کن… ?

[ حُبُّ الدُّنیا رَأسُ کُلِّ خَطیئَة ]
دنیا چیست ؟!
غیر خدا دنیا است
دلی که پُر از محبت دنیا است،
دیگر جایی برای امور #معنوی ندارد
اول باید محبت دنیا را از دل خالی کرد
تا برای مالکِ حقیقی‌اش،
یعنی خداوند سبحان، جا باز شود.

• حاج آقا مرتضی تهرانی

بسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحیم
الهی عَظُمَ الْبَلاَّءُ وَبَرِحَ الْخَفاَّءُ وَانْکَشَفَ الْغِطاَّءُ وَانْقَطَعَ الرَّجاَّءُ وَضاقَتِ الاْرْضُ وَمُنِعَتِ السَّماَّءُ واَنْتَ الْمُسْتَعانُ وَاِلَیْکَ الْمُشْتَکی وَعَلَیْکَ الْمُعَوَّلُ فِی الشِّدَّهِ وَالرَّخاَّءِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ اُولِی الاْمْرِ الَّذینَ فَرَضْتَ عَلَیْنا طاعَتَهُمْ وَعَرَّفْتَنا بِذلِکَ مَنْزِلَتَهُمْ فَفَرِّجْ عَنّا بِحَقِّهِمْ فَرَجاً عاجِلا قَریباً کَلَمحِ الْبَصَرِ اَوْ هُوَ اَقْرَبُ یا مُحَمَّدُ یا عَلِیُّ یا عَلِیُّ یا مُحَمَّدُ اِکْفِیانی فَاِنَّکُما کافِیانِ وَانْصُرانی فَاِنَّکُما ناصِرانِ یا مَوْلانا یا صاحِبَ الزَّمانِ الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ اَدْرِکْنی اَدْرِکْنی اَدْرِکْنی السّاعَهَ السّاعَهَ السّاعَهَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمین بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطّاهِرینَ

مدرسه علمیه حضرت زینب کبری” سلام الله علیها ” ارومیه

خیلی سال پیش
توی کارتون گالیور، یه
شخصیتی بود به اسم گلام
که همیشه ناامید بود و
تا یه چیزی می‌شد،
می‌گفت:
«من میی‌دوونستم موفق نمی‌شیم»

ما معمولا
دو نوع دوست داریم:
یک مدل کسایی که برای هر کاری
می‌گن: «نمی‌شه. نمی‌تونیم»

یک دستۀ دیگه
دوستایی که برای هر کاری می‌گن:
 «شک نکن، موفق_می‌شیم…»
و خیالت رو راحت می‌کنن

همیشه گروه دوم
دلنشین‌تر و محکم‌ترن
چون حتی اگه کار انجام نشه،
حس خوب بهت میدن

تو می‌تونی
ناامید زندگی کنی،
می‌تونی امیدوار… اما یکی
همه‌ش ترس داره و یکی همه‌ش شاده؛
تصمیم با خودته . . .

 سکوی پرتاب. تولیدات فرهنگی حرم امام رض