مهدویت
یک پایان خوب یا یک خوبی بی پایان؟
«یَوْمَ نَدْعُوا کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ…»*۱
رسول خدا فرمود: «خوشا به حال کسی که قائم اهل بیتم را درک کند. (زمان ظهورش باشد) در حالی که در دوران غیبت و پیش از ظهورش به او اقتدا کرده باشد… او از همراهان و دوستان و گرامی ترین امتم در روز قیامت نزد من خواهد بود.»*۲
هر انسانی باید ببیند در این دنیا دنباله روی چه کسی است؟ چه کسی را امام و مقتدای خود قرار داده تا در قیامت همراه او باشد و جایی برود که امامش می‌رود. بیایید اولویت بندی کنیم! هر دو دنیا با اولویت دنیای ابدی یا…؟
وقتی صحبت از ابد می‌شود، چیز دیگری برای گفتن نمی ماند.
با این شرایط الگو و پیشوای تو چه کسی است؟ انسانی معمولی هرچند خیلی موفق که نهایتا تو را تا پایان دنیا همراهی می کند، یا انسانی کامل که تا ابد همراه توست و لحظه ای رهایت نمی کند. حالا بگو یک پایان خوب بهتر است یا یک خوبی بی پایان؟
۱. سوره اسراء، آیه ۷۱
۲. کمال الدین و تمام النعمه، ج۱، باب ۲۵
مهدویت_در_قرآن (جزء پانزدهم)
مدرسه علمیه حضرت زینب کبری” سلام الله علیها ” ارومیه
