رحمتی که بر خدا واجب است؛ مهمترین نکته این آیه این است که می فرماید خداوند رحمت را بر خود واجب کرده است. این خود بهترین توصیف از منشأ و شدت رحمت خدا با بندگانش است. در جمله بعد كه در حقيقت توضيح و تفسير رحمت الهى است ، با تعبيرى محبت آميز چنين مى گويد: هر كس از شما كارى از روى جهالت انجام دهد، سپس توبه كند و اصلاح و جبران نمايد، خداوند آمرزنده و مهربان است. در اینجا و در بخش های دیگری از قرآن و دیگر منابع دینی، جهالت ضد علم نیست، بلکه ضد عقل است. یعنی به معنای نادانستن نیست. به معنای عمل نکردن به دانسته ها از روی غلبه شهوت و نفسانیات است. پس می توان گفت به عنوان مصداق مهمی از رحمتی که خدا بر خود واجب کرده است، اگر کسی از روی غلبه شهوت و نه از روی عداوت و دشمنی با خدا، مرتکب گناهی شود، و بعد توبه و جبران نماید، خداوند او را می آمرزد و از او در می گذرد.
? آیه روز:
وَ إِذَا جَاءكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِنَا فَقُلْ سَلاَمٌ عَلَيْكُمْ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلَى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ أَنَّهُ مَن عَمِلَ مِنكُمْ سُوءًا بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابَ مِن بَعْدِهِ وَ أَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (انعام / آیه 54)
? ترجمه:
هرگاه كسانى كه به آیات ما ایمان دارند نزد تو آیند، به آنها بگو: «سلام بر شما پروردگارتان، رحمت را بر خود فرض كرده; هر كس از شما كار بدى از روى نادانى كند، سپس توبه و اصلاح (و جبران) نماید، (مشمول رحمت خدا مى شود چرا كه) او آمرزنده مهربان است.»